Skip to main content

Online trainingsacteren #2

Workshop online trainingsacteren 17 april – middaggroep
Door: Annemieke Hermans

Heel veel mensen hadden zich opgegeven om de workshop over online trainingsacteren te volgen. Wat een mazzel had ik, dat ik uitgekozen werd om hieraan deel te mogen nemen!
Sinds het begin van deze corona tijd gaat mijn gevoel op en neer als een achtbaan in de Efteling. Wat moet ik van dit alles vinden? Ga ik vooraan in de python plaats nemen, blijf ik in de rij staan en laten deze rit aan mij voorbij gaan of schuif ik achteraan voorzichtig in een karretje en zie wel wat de rit mij brengt? Een paar weken terug zat ik helemaal achterin.. Ik wilde er niets van weten en vooral wist ik ook niet hoe mijzelf staande te houden in deze veranderingen. Inmiddels zit ik meer en meer in het midden van de karretjes.

Vandaag heb ik namelijk weer mogen ervaren hoe enorm prettig het is om collega’s te hebben en vooral om in deze tijd de krachten te bundelen met die collega’s. We merken allemaal dat werk wegvalt, dat er kantelingen in ons vak ontstaan. Dat dit onzekerheden met zich meebrengt maar ook dat we nog meer dan anders voelen hoe gek we op ons werk zijn, ik wel tenminste! Ik mis het in contact zijn met mensen enorm. Vandaag kon ik mijn collega’s weer even ‘live’ zien, ver weg en toch ook dichtbij.
Mooi bruggetje, want dit verre weg en dichtbij bleek op beeld goed te werken. Het positioneren van jezelf in beeld, dus ga ik heel dichtbij de camera zitten of juist verder weg, doet zeker wat met de persoon aan de andere kant van het scherm. Ook de setting waarin jij je bevindt heeft invloed op en kun je gebruiken voor je spel. Hier hebben we ook aan mogen proeven.
Hoe is je achtergrond? Wat ziet de ander in beeld en wat voor een signaal geef je af wanneer je als personage midden op de dag, op de bank zit met de gordijnen dicht en hoe voert de deelnemer dan met jou een gesprek?
Hier werd voor mij heel duidelijk dat je met een trainer en deelnemer goed moet afstemmen of je de huidige tijd (de tijd van thuiszitten) pakt als situatie waarin het gesprek zich afspeelt of in de ‘normale’ tijd. Mijn voorkeur zou hebben om zoveel mogelijk in het hier en nu te blijven. Zo blijft de deelnemer dicht bij zichzelf en bij de tijd waarin er we nu leven, met al zijn beperkte mogelijkheden. Check ook af en toe hoe de groep erbij zit, kan iedereen het nog opbrengen of moet er even een frisse energizer in of een korte pauze?
Blijf vooral nu nog meer afstemmen. Doordat je soms zo gefocust bent op 1 persoon mis je wat er bij de andere gebeurd.

Als jij van binnen altijd al de wens hebt gehad om zelf alles te mogen bepalen, dan leef je nu in een gouden tijd! Want met dit online acteren bepaal jij wat je laat zien. Jij bepaalt het licht, het geluid, de ‘film’set, je kleding en wat je uitstraalt. Alles wat op beeld is, is zichtbaar en draagt bij aan wat je uitstraalt. Daar kun je nu, als dat je helpt en je het prettig vind, in los gaan!
Fysiek ben je minder zichtbaar en kun je minder laten zien, maar gebruik het wel! Gebruik je onrustige voet, dat geeft jóu spelinput en versterkt wat je wilt overbrengen. Bal die vuisten op tafel wanneer je boos bent, zo voelt de ander het nog meer, de rest van het lijf volgt wel.

Wat veel zal voorkomen is dat er gelet wordt op de manier waarop je dingen brengt. Hoe plaats je jouw woorden, hoeveel woorden deel je, waar plaats je die heen (naar de camera of naar de muur) en in welke melodie praat je. Hier kun je enorm mee variëren in spel.
Probeer dat eens lekker uit met een of meerdere collega’s. Bel elkaar, mail elkaar, spreek eens af om op zoom, skype, face time of welk medium dan ook en experimenteer. Je helpt elkaar hier enorm mee want hierdoor worden we samen steeds meer ervaren op dit gebied en wanneer je ervaren bent, kun je dat weer delen met anderen dus met je opdrachtgevers.
Jij weet straks hoe je zo effectief mogelijk online een rollenspel neer kan zetten.
Zet hem op, alleen samen kunnen we dit doen!