Het verhaal van non verbaal
Verslag van de workshop “Het verhaal van non-verbaal” gegeven door Joke Duif.
Den Haag, 9-2-2019.
Het was 19 minuten lopen van Den Haag CS naar ‘In Het Koorenhuis’ op de Prinsegracht volgens Google Maps. Zo’n wandeling is vast een goede warming-up gezien het thema van de workshop bedacht ik me. En natuurlijk fijn om aan de 10.000 stappen per dag te komen, en daarmee in de categorie ‘actief gezonde leefstijl’. Maar dit geheel terzijde.
Afgevallen aangekomen werd ik hartelijk ontvangen door gastvrouw Ida, die me doorverwees naar een lokaal op de tweede verdieping. Na kennis gemaakt te hebben met Joke, en de andere trainingsacteurs (helaas hadden een aantal mensen zich ziek gemeld dus we hadden een wat kleiner groepje dan gepland, in totaal acht) gingen we vlot van start met een warming-up.
Eerst maar met zijn allen als een zwerm vogels door de ruimte bewegen waarbij je degene voor je in de gaten moest houden om zo goed mogelijk de beweging kopiëren. Na wat omzwermingen splitste de groep zich op in steeds kleinere groepjes tot je in je eentje overbleef. Dit ging gelukkig redelijk rap, we waren tenslotte maar met acht. We kregen de opdracht om al bewegend door de ruimte drie kenmerkende houdingen te vinden. Hierna werden we opgedeeld in duo’s waarbij de een de houdingen/poses van de ander mocht tekenen op een flap, met daarbij ook een aantal typerende steekwoorden. Ik had onder andere ‘alert’ waar ik zeer mee in mijn nopjes was.
De tekeningen werden op de grond gelegd, zodat er een mooie collage ontstond van alle verschillende houdingen en associaties.
Vervolgens werden er andere duo’s gevormd, en ging A weer bewegen op de vloer, terwijl B in eerste instantie bleef observeren vanaf de zijkant. Na een tijdje mocht B dan ook de vloer op om A te spiegelen waarna A op een gegeven moment naar de kant ging om B te bekijken, die dus nog steeds bezig was om de bewegingen van A uit te beelden. Hierdoor kreeg A de kans om in feite naar zichzelf te kijken, of in ieder geval een interpretatie hiervan. Ik vond dit heel interessant, herkenbaar en ook confronterend.
Samenvattend stond de ochtend in het teken van even lekker in je lijf komen, en ook bewustwording rondom je eigen fysiek en hoe dit over kan komen. Goed om hier weer ’s bij stil te staan (soms letterlijk) want als acteur neem je immers altijd jezelf mee.
Na de lunch gingen we aan de slag met bewegen vanuit drie onderdelen van je lichaam: 1. Handen/armen 2. Bekken/heup en 3. Benen/voeten. Joke had de ruimte opgedeeld in 3 vlakken en daarbinnen mochten we helemaal los. Eerst alleen voor jezelf ontdekken hoe dat werkt, en daarna ook in samenspel of (fysieke) dialoog met de ander. We kregen de tip van Joke om het gezicht zo neutraal mogelijk te houden, en meer te reageren op de lichaamstaal van de ander in plaats van de mimiek of het oogcontact. Dit was nog best lastig.
De laatste oefening ging over het innemen van je persoonlijke ruimte. We mochten met tape een kruis op de vloer markeren, wat het middelpunt was. Vanuit hier gingen we met ons lichaam onderzoeken hoeveel ruimte we eigenlijk nodig hebben, en daarmee ook gelijk de plek ons een beetje ‘eigen’ maken. Vervolgens liepen we door het lokaal naar andere ‘kruisjes’ om daar te voelen hoe je stond. Uiteindelijk was (bijna) iedereen weer blij om bij zijn eigen kruisje uit te komen. Ieder kruisje voelde als een huisje, zou je kunnen zeggen.
Daarna gingen we nog in duo’s verder onderzoeken wat er gebeurd als iemand anders in jouw ruimte komt, en welke (fysieke) interactie er dan kan ontstaan. Dit leverde een aantal mooie non-verbale dialogen op.
In de nabespreking hebben we het nog gehad over op welke manier je het non-verbale kan inzetten in het trainingswerk. Spelen met houding, de ander spiegelen, ineens veranderen van houding, staande oefeningen i.p.v. zittend. Kortom meer met je lichaam reageren dan met woorden. Ik ga het de komende tijd meenemen als focus in trainingen en kijken wat het oplevert!
Een leuke, actieve dag rondom non-verbaal gedrag, met Joke als enthousiaste en energieke docent. En ook nog een mooie tekening mee naar huis, wat wil je nog meer.
Hans van Duin
