Onlangs via de NVVT een workshop ‘Dubbele signalen’ gevolgd die gegeven werd door Frank Odding.
Mijn eerste workshop ondanks dat ik al heel wat jaren lid bent van onze NVVT club.
Wat maakte dat ik deze stap nooit eerder nam? Als iemand erover begon zei ik altijd ‘Leuk, ga ik zeker een keer aan mee doen!’ Was dat dan een dubbel signaal? Want ik zei A maar ondernam geen B. En er werd niet doorgevraagd over de twijfel in mijn stem dus mijn echte drempel kwam ook niet ter tafel.
Drempels als ‘Wie zijn daar dan? Is het mijn vrije zaterdag of avond waard? Wat moet je dan allemaal doen? Weet ik het al?’ Uiteindelijk heb ik mijzelf ten dele overtuigd, de gok genomen. En of het het waard was? Eerlijk gezegd dacht ik er in het begin het mijne van.. ik kreeg weerstand bij een oefening waarbij we emoties opriepen en die vervolgens geen ruimte gaven.. ja leuk hoor frank om dit te ervaren.. maar waarom doen we er niets mee.. Dit waren kritische gedachten die een spanning en irritatie opriepen.. maar ik bleef keurig zitten, met een glimlach. Het voorbeeld van een dubbel signaal. Pas toen Frank op deze laag doorvroeg tijdens een oefening in een tweetal gooide ik mijn weerstand eruit. Fijn. 'practice what you preach' ik ervoer nu de opluchting die ontstond toen er op een ander niveau werd geluisterd en doorgevraagd. Allemaal bekende materie binnen het trainingsacteren waarbij ik nu de kant van de cursist kon ervaren.
Ik heb enthousiaste collega’s ontmoet en Frank nam ons vol passie stap voor stap mee in zijn theorie. We hebben oefeningen uitgevoerd om onze eigen dubbele signalen te ervaren. Om te luisteren op verschillende niveaus, het emotionele en het rationele. En hoe je de ander kan uitnodigen om zijn dubbele signaal uit te spreken. Om de emotionele laag eronder ter tafel te krijgen en begripvol te bevragen.
Herkenbare thematiek die dagelijks in ons werk voorbij komt. Altijd goed om hier bewust mee bezig te zijn en het fris te houden.
Al met al een aanrader om de NVVT workshops te volgen. En mocht je je herkennen in de drempels? Laat het weten, maak je signaal kenbaar. Dan kunnen we er over kletsen.

Lieve groet, Simone Valk

Verslag workshop “Houd de zaag scherp” over feedback, van de NVvT

Op dinsdag 27 augustus 2019 was ik bij een gratis workshop van de NVvT. Het onderwerp: feedback. Aangezien feedback zo belangrijk is in ons vak en ik regelmatig het gevoel heb dat ik daar nog wel iets in kan ontwikkelen had ik me opgegeven. Als extra fijne bijkomstigheid: de workshop was in Groningen! Dus lekker op de fiets dinsdagochtend naar de locatie: InpirID. Erg leuke locatie overigens, met zelfgebakken koek en een tuin.
Na een kennismaking met de 3 leden van de activiteiten commissie, Ida, Astrid en Marius, begonnen we met wat energizers, zoals “uit de knoop”, en “ik ben de enige die”. Lekker om de energie te laten stromen, en “ik ben de enige die” levert natuurlijk altijd leuke dingen op.
Na een inventarisatie van verwachtingen en wensen las Astrid een artikel voor over feedback, dat zij zelf net had gelezen en interessant vond. De strekking was dat feedback vaak gaat over wat er nog niet is. Dit zet mensen vaak in een vechten vluchten vriezen stand, die natuurlijk niet bevorderlijk is voor het leerproces. Ook een boek dat Marius net aan het lezen was werd besproken waarin de auteur beweert dat feedback niet werkt; aanspreken daarentegen wel. Zo raakten we al pratend aan diverse aspecten van feedback, onze visie daarop, en de theorie van feedback. Zoals: waarop geef je nou wel en waarop nou geen feedback, welke soorten modellen zijn er, welke vaardigheden heb je er eigenlijk voor nodig, etc. Ik vond het leuk om zo als collega’s meningen en ervaringen uit te wisselen.
Na een zelf meegebrachte lunch in de tuin gingen we weer gesterkt aan de slag. Om te ervaren hoe groot het effect is van non verbaal gedrag, en om feedback daarop te oefenen gingen we toen “de wobbel lubben”. Ook een spelvorm. Dit leverde ook weer leuke inzichten op, bijvoorbeeld dat het in het algemeen eigenlijk fijner voor de ontvanger is om eerst het effect van het gedrag te horen ( ik wil je gaan troosten) en daarna pas de opsomming van gedragingen die tot deze conclusie leidden. (je keek weg, had tranen in je ogen, liep langzaam en met een omweg…e.d.)
Hierna hadden we nog lekker de tijd om te gaan oefenen, door casussen uit te spelen in tweetallen waarbij de één feedback gaf aan de ander, die de rol van deelnemer aan een training speelde. En dan gaf deze daarna weer feedback over het feedback geven. (ja het was af en toe even doordenken) Hierbij hebben we allemaal geoefend met “interactieve feedback”. Een voor ons nieuwe vorm waarbij de feedback in een gesprek plaatsvindt, gestuurd door de vragen van de deelnemer. En dus niet als monoloog van de trainingsacteur wordt “gezonden”. Hier werden we allemaal wel erg enthousiast van! Je merkt gewoon meteen dat degene die de feedback moet ontvangen veel geïnteresseerder raakt, en er minder weerstand is. Ik ben echt van plan hier veel mee te gaan oefenen de komende tijd!

Concluderend: erg interessant, erg fijne sfeer en erg gezellig! Dank, activiteitencommissie en in het bijzonder Ida, Astrid en Marius!

Petroeska Lankhorst

Verslag workshop “Houd de zaag scherp” over feedback, van de NVvT

Op dinsdag 27 augustus 2019 was ik bij een gratis workshop van de NVvT. Het onderwerp: feedback. Aangezien feedback zo belangrijk is in ons vak en ik regelmatig het gevoel heb dat ik daar nog wel iets in kan ontwikkelen had ik me opgegeven. Als extra fijne bijkomstigheid: de workshop was in Groningen! Dus lekker op de fiets dinsdagochtend naar de locatie: InpirID. Erg leuke locatie overigens, met zelfgebakken koek en een tuin.
Na een kennismaking met de 3 leden van de activiteiten commissie, Ida, Astrid en Marius, begonnen we met wat energizers, zoals “uit de knoop”, en “ik ben de enige die”. Lekker om de energie te laten stromen, en “ik ben de enige die” levert natuurlijk altijd leuke dingen op.
Na een inventarisatie van verwachtingen en wensen las Astrid een artikel voor over feedback, dat zij zelf net had gelezen en interessant vond. De strekking was dat feedback vaak gaat over wat er nog niet is. Dit zet mensen vaak in een vechten vluchten vriezen stand, die natuurlijk niet bevorderlijk is voor het leerproces. Ook een boek dat Marius net aan het lezen was werd besproken waarin de auteur beweert dat feedback niet werkt; aanspreken daarentegen wel. Zo raakten we al pratend aan diverse aspecten van feedback, onze visie daarop, en de theorie van feedback. Zoals: waarop geef je nou wel en waarop nou geen feedback, welke soorten modellen zijn er, welke vaardigheden heb je er eigenlijk voor nodig, etc. Ik vond het leuk om zo als collega’s meningen en ervaringen uit te wisselen.
Na een zelf meegebrachte lunch in de tuin gingen we weer gesterkt aan de slag. Om te ervaren hoe groot het effect is van non verbaal gedrag, en om feedback daarop te oefenen gingen we toen “de wobbel lubben”. Ook een spelvorm. Dit leverde ook weer leuke inzichten op, bijvoorbeeld dat het in het algemeen eigenlijk fijner voor de ontvanger is om eerst het effect van het gedrag te horen ( ik wil je gaan troosten) en daarna pas de opsomming van gedragingen die tot deze conclusie leidden. (je keek weg, had tranen in je ogen, liep langzaam en met een omweg…e.d.)
Hierna hadden we nog lekker de tijd om te gaan oefenen, door casussen uit te spelen in tweetallen waarbij de één feedback gaf aan de ander, die de rol van deelnemer aan een training speelde. En dan gaf deze daarna weer feedback over het feedback geven. (ja het was af en toe even doordenken) Hierbij hebben we allemaal geoefend met “interactieve feedback”. Een voor ons nieuwe vorm waarbij de feedback in een gesprek plaatsvindt, gestuurd door de vragen van de deelnemer. En dus niet als monoloog van de trainingsacteur wordt “gezonden”. Hier werden we allemaal wel erg enthousiast van! Je merkt gewoon meteen dat degene die de feedback moet ontvangen veel geïnteresseerder raakt, en er minder weerstand is. Ik ben echt van plan hier veel mee te gaan oefenen de komende tijd!

Concluderend: erg interessant, erg fijne sfeer en erg gezellig! Dank, activiteitencommissie en in het bijzonder Ida, Astrid en Marius!

Het is maandag 25 juli 2019 en in Den Haag wordt de training Assessment Acteren gegeven door Arne Sybren Postma. Het is een warme zomerdag, dus wij zijn blij dat we binnen kunnen zitten met koele ventilatie.

Als we allemaal zitten stelt Arne zich voor: hij is theatermaker, regisseur en 15 jaar assessment acteur. Ook stellen alle deelnemers zich voor, waarbij je 1 leugen over jezelf moet vertellen. Dit zorgt voor hilariteit en dat we rustig in kunnen komen. Verder doen we een rondje met wat je komt halen en de ervaringen met assessments. Sommige deelnemers komen hun geheugen opfrissen, anderen komen juist omdat het nieuw is en graag tips en tricks willen krijgen.

Arne legt uit dat een assessment bestaat uit drie verschillende onderdelen en het eerste onderdeel zijn vragenlijsten. Dus wij beginnen met het maken van een vragenlijst, we openen allemaal op onze telefoon via Google: 16 Personalities en gaan aan de slag met de test. Het leuke is dat je direct een rapport krijgt met de uitslag. In de praktijk is dit voor een psycholoog om een beeld te vormen van de deelnemer.
Het tweede onderdeel is een interview dat de psycholoog afneemt bij de deelnemer. Als trainingsacteur ben je daar niet bij en we gaan direct naar het laatste onderdeel van het assessment: de praktijksimulatie.
Maar voordat de praktijksimulatie begint is het handig als acteur om wat vragen te stellen aan de psycholoog, net zoals je dat ook bij de trainer zou doen. Er zijn twee soorten assessments: Ontwikkel (op de toekomst gericht) en Selectie (momentopname). We richten ons in deze workshop de de selectie assessments, maar voorafgaand van een assessment is het goed te weten welke er gedaan wordt. Net als bij een normale training wil je weten welke rol je speelt, welke competenties belangrijk zijn en of er feedback gegeven wordt in en/of uit de rol. Ook is het handig om te vragen of er bijzonderheden zijn. Zo kan het zijn dat iemand heel erg zenuwachtig is of dat er in privé sferen iets speelt.
Na alle vragen te hebben gesteld, kunnen we nu echt aan de slag met de praktijksimulatie en daarvoor komt in de middag een trainingsacteur. De casussen die worden gespeeld zijn leerzaam om naar te kijken en we merken al snel dat het verdomd lastig is, omdat je op veel verschillende dingen tegelijkertijd moet letten. Arne geeft aan dat dit echt beter wordt naarmate je het vaker doet.

Om een idee te geven waar je tijdens een assessment ‘Collegiaal Overleg’ allemaal oplet: ons allen bekend LSD en open/gesloten vragen, maar ook de 5 B’s (Belangen, Bezwaren, Behoefte, Belemmeringen, Beslis stijl) en de 4 A’s (Aanvang, Ananlyse, Aanbod, Afsluiting).
Bedenk dat dit allemaal in 1 assessment door je hoofd gaat. Je kan het zien als een checklist of als verschillende platformen die je aanbiedt om zo kansen te creëren voor de deelnemer.
Wat voor velen van ons een eye opener is is tegenovergesteld aanbod doen. Wij zijn gewend te spiegelen, maar in een assessment is het interessant het tegenovergestelde te doen. Dit kan bijvoorbeeld alleen non-verbaal zijn om te zien of te deelnemer dit oppakt. Door tegenovergesteld gedrag te laten zien, geef je de deelnemer ook de mogelijkheid om ander gedrag te laten zien en dat is weer handig voor de psycholoog die daar een verslag van moet maken. Het gaat er tenslotte om dat je de deelnemer de kans geeft zoveel mogelijk van zichzelf te laten zien.

Tussen de praktijksimulaties door bespreekt Arne nog wat basisvaardigheden wat voor ons prettig is om dat even op te frissen. Allereerst de rol opbouw: wat weet je qua rol over de eigenschappen, drijfveren en competenties. Daarna over het spelen: accepteer spelaanbod, speel realistisch (jargon), geloofwaardig in reactie (ondanks dat je verschillende platformen die je aanbiedt), speel je volgend of sturend. Als laatste over feedback geven: doe het is chronologische volgorde, deel je feedback op in delen en eerst gedrag en dan een tip. De zin die Arne gebruikt in zijn feedback is: “Herken je dat?”

Als laatste opdracht gaan we door een lijst met competenties en vraagt Arne ons in groepjes te kijken welke competenties te ontwikkelen zijn en welk niet. Daarnaast bespreken we in groepjes hoe we de competenties die te ontwikkelen zijn, kunnen aanbieden in een assessment. Dit bespreken de na en dit geeft ons veel stof tot nadenken.

Deze dag was inspirerend, leerzaam en interessant dankzij Arne die vol energie en veel kennis ons de hele dag heeft weten te boeien. Mocht je deze workshop nog niet gevolgd hebben en wat meer willen weten over assessment acteren dan is het een aanrader.

Lotte Geertsma